مهارت به جاي مدرك

چند وقت پيش با يكي از دوستام صحبت ميكردم در مورد اينكه چرا در فلان وزارتخانه براي استخدام كارمند دبير خانه و بايگاني درخواست مدرك ليسانس و بالاتر از متقاضيان كار دارن؟ اون دوستم هم گفت خوب چون امروزه همه كارها رايانه اي شده و خوب لازمه كه كارمنداي دبيرخانه و بايگاني هم از علم كافي براي تصدي اين جور شغلا برخوردار باشن. بهش گفتم: ولي هر سازماني مي تونه ضمن استخدام ديپلمه ها كه تعدادشون به مراتب از ليسانسيه ها بيشتره ، اونا رو توي يك دوره كارورزي شركت بده و مهارت كار با رايانه همينطور استفاده از نرم افزار مخصوص دبيرخانه يا بايگاني اون ارگان رو بهشون ياد بده. اين از چندين جهت به نفع مردم و سازمانهاي دولتيه يكيش همين كه اونوقت دولت حقوق يك ديپلمه رو پرداخت ميكنه و به اندازه يك ليسانسيه از اون فرد كار دريافت ميكنه و . . .

به اون دوست عزيز گفتم كاري كه فعلا داره انجام ميشه درست مثل اين ميمونه كه جايي تلفنچي بخوان و بگن يكي از شرايط استخدام دارا بودن ليسانس مخابراته! يا تو يه كشتارگاه سلاخ لازم داشته باشن و تو آگهي شون بنويسن استخدام سلاخ با مدرك دكتراي دامپزشكي گرايش جراحي مغز و اعصاب دام و طيور اهلي! پس وقتي شرط استخدام تو يه وزارتخونه براي كارمند دفتري داشتن ليسانس و بالاتر باشه به همون اندازه اي خنده دار و البته تأسف انگيزه كه در دو مورد مثال بالا هست.

گذشته از اين به نظر من راهي كه سيستم دولتي ما در اين موارد پيش گرفته باعث ميشه افراد به مدرك داشتن بيشتر بها بدن تا مهارت داشتن و كسب مهارت كاري در رشته اي كه به فعاليت ميپردازن.

حرف تو اين زمينه زياده كه انشاالله در پست هاي بعدي مطرح ميكنم ، البته ميدونم كسي نمياد بخونه ولي مينويسم كه حرفاي دلمو يه جايي ثبت كرده باشم.