اعجاب

درعجبم از مردمی که خود زیر شلاق ظلم و ستم زندگی می کنند اما بر حسین و زهرایی می گریند که آزاده زیستند.

خدايا ما با قيام امام حسين (ع) چه كرديم؟ حماسه اي بي بديل را به يك تراژدي مبدل ساختيم و به جاي اينكه بر عقب ماندگي خود از روش زندگي اهل بيت عصمت و طهارت بگرييم ، بر جفاي روزگار بر مولايمان گريستيم. به جاي اينكه درس آزادگي و خدايي زيستن بگيريم ، كارناوال علم و كُتل به راه انداختيم. به جاي اطعام يتيم و تقسيم نانمان با ديگران ، ريخت و پاش كرديم و گفتيم نذري ميدهيم. 

گريه بر حسين (ع) وقتي رافع گناهان است كه حسيني زندگي كنيم ، نمي شود كوفي و اموي بود و با گريه بر حسين (ع) طمع عزيمت به بهشت داشت.

خدايا به خاطر همه غلط هايمان ما را ببخش!